ایمنی معدن چیست؟
خطرات در هر معدن با توجه به نوع و مکان آن متفاوت است، بنابراین آموزش های ایمنی و بهداشت در معادن محدود به آموزش های کلی و عمومی نشده و کارگران معدن احتیاج به آموزش های گسترده و تخصصی در زمینه ی پیشگیری، ایمنی و نحوه ی مقابله با حوادث خاص دارند. تفاوت کشور های توسعه یافته و کشور های در حال توسعه در این زمینه، برگزاری دوره های آموزشی دلخواه و اجباری برای کارشناسان و کارگران معدن است. با توجه به قوانین تصویب شده در کشور های پیشرفته، همواره لازم است یک مربی در هر معدن برای دادن آموزش ایمنی به کارگران حاضر باشد. همچنین هر کارگر معدن باید قبل از آغاز کار، دوره های آموزشی ایمنی و بهداشت در معادن را گذرانده باشد. همچنین برای یادگیری آموزش های جدید، هر ساله کلاس هایی تخصصی و دقیق برای کارگران معدن برگزار می شود، که حضور در آن ها اجباری می باشد.
مخاطبان دوره ایمنی در معادن
1- سرپرستان و مسئولین ایمنی معادن
2- علاقه مندان و دانشجویان رشته های ایمنی، بهداشت و محیط زیست (HSE)
سرفصل دوره ایمنی در معادن
1- اصطلاحات و تعاریف ایمنی در معدن
-
مسئول معدن: شخصی است که توسط دارنده پروانه عملیات به این سمت منصوب می شود و مسئولیت کلیه عملیات معدن را به عهده دارد.
-
مسئول ایمنی: مسئول ایمنی هر معدن نظارت بر ایمنی عملیات معدن را به عهده داشته و توسط مسئول یا سرپرست معدن به این سمت منصوب می شود.
-
مهندس ناظر: شخصی است که از طرف وزارت صنایع و معادن ماور نظارت و کنترل عملیات معدنی است.
2- حفاری های معدنی و اکتشافی
برخی از قوانین این بخش شامل:
-
دهانه چاه های قائم باید با در فولادی پوشانده شده و در اطراف آن نرده حفاظ نصب شود.
-
عبور و مرور وسایل نقلیه در جاده های معدنی مشمول مقررات عمومی مربوطه کشور می باشد.
-
کار در سطح هنگام باد، برف یا باران شدید و احتمال وقوع رعد و برق باید با احتیاط کامل صورت گیرد.
-
درهنگام برش، جداکردن و جابجایی بلوک های سنگ، استقرار ماشین آلات و افراد در پایین دست بلوک سنگ ممنوع است.
-
تمیز کردن یا میزان و مسطح کردن جبهه کار در معادن روباز و دراثنای کار ماشین حفاری بدون اخذ اجازه از مسئول دستگاه ممنوع است.
3- ماشین آلات معدنی
-
استفاده از ماشین های با موتور احتراقی در محیط های آلوده به گازهای قابل انفجار ممنوع است.
-
کلیه دستگاه ها و ماشین آلات در حال کار در معدن رو باز باید حسب مورد مجهز به برق گیر باشند.
-
هنگام کار با ماشین استخراج ذغال سنگ که با زنجیر یا سیم بکسل کشیده می شود، ورود افراد به محدوده ماشین و کار در پایین دست ماشین ممنوع است.
-
متصدیان دستگاه های برقی هنگام کار باید از وسایل حفاظت فردی مناسب شامل دستکش لاستیکی، کفش و کلاه ایمنی عایق در برابر الکتریسیته استفاده کنند.
4- نگهداری در معادن
-
درموقع نصب، تعویض و یا تعمیر وسایل نگهداری باید احتیاط های لازم برای جلوگیری از ریزش به عمل آید.
-
وسایل نگهداری باید به شکلی کارگذارده شود که بین آن با سقف و دیواره ها اتکای کامل حاصل شود و حفره های ایجاد شده کاملا پرگردد.
-
شبکه حفاری های زیرزمینی با توجه به پایداری سنگ ها و تغییر شکل آنها بایستی به طور دائم بررسی و در صورت لزوم به وسایل نگهداری مناسب مجهز گردد.
-
انجام حفاری های زیرزمینی بدون داشتن مشخصات فنی نگهداری از قبیل محل و نقشه کارگاه و مصالح به کار گرفته شده، فاصله نصب وسایل نگهداری از یکدیگر و از جبهه کار که به تایید مسئول فنی یا سرپرست معدن نرسیده باشد، ممنوع است.
5- مواد ناریه و آتش باری در معادن
-
به منظور اطلاع از سالم بودن فتیله و همچنین سرعت اشتعال آن قبل از استفاده از هر صندوق باید از آن نمونه برداری و آزمایش شود.
-
آتشبار نباید با همراه داشتن مواد منفجره به جایگاه موقت چاشنی و همچنین با همراه داشتن چاشنی به جایگاه موقت مواد منفجره وارد شود.
-
آتش باری فقط با خرج گذاری در چال مجاز بوده و استفاده از مواد منفجره در خارج از چال با کسب مجوز از مسئول معدن و مسئول ایمنی میسر می باشد.
-
جایگاه موقت مواد ناریه محلی است که در آن حداکثر مصرف یک روز نگهداری می شود. جایگاه موقت فتیله و چاشنی باید مجزا از جایگاه موقت سایر مواد ناریه بوده و فاصله بین آنها کمتر از 15 متر نباشد.
6- باربری در معادن
-
راه های افقی باربری با راه آهن باید دارای شیب مناسبی باشد که حرکت واگن خود به خود انجام گیرد.
-
سوارشدن روی وسیله نقلیه به استثنای وسیله ای که برای نفربری کارگران اختصاص دارد ممنوع است.
-
سوارشدن افراد در واگن های باربری، لوکوموتیوها و شاسی های مخصوص حمل چوب و ... ممنوع است.
-
وسایل اتصال واگن ها به یکدیگر از نوعی باشد که برای بستن یا باز کردن آنها کارگر مجبور به قرارگرفتن بین دو واگن نباشد.
7- تهویه در معادن
-
درهرمعدن زیرزمینی باید با برقراری جریان تهویه مناسب، مشخصات هوای معدن در قسمت های مختلف در شرایط مجاز نگهداری شود.
-
تمام قسمت های درونی معدن غیراز قسمت هایی که مسدود گردیده است باید به وسیله گردش منظم هوای سالم تهویه شود به طوری که جریان هوا محسوس باشد.
-
در صورت افزایش درجه حرارت جبهه کار از میزان استاندارد( به مدت طولانی)، متناسب با مقدار افزایش درجه حرارت میبایست ساعت کار عادی را براساس ایین نامه کارهای سخت و زیان آور و با اطلاع سرپرست معدن کاهش داد.
-
در معادنی که تعداد کارگران زیرزمینی آن درهر نوبت کار از 100 نفر تجاوز کند و همچنین در کلیه معادن ذغال سنگ و معادنی که احتمال وجود گازهای مضر و خطرناک در آنها می رود مسئولیت امر تهویه معدن باید برعهده یک فرد صلاحیت دار گذاشته شود.
8- روشنایی در معادن
-
چراغ های شعله دار را نباید جلوی لوله های تهویه قرارداد.
-
ورود افراد به تونل ها و اجرای کار، بدون چراغ تونلی انفرادی ممنوع می باشد.
-
در معادن ذغال سنگ باید منحصرا از چراغ های ایمنی باتری دار استفاده شود.
-
ساختمان چراغ باید طوری باشد که فقط در چراغ خانه بتوان با وسایل مخصوص ان را باز و بسته کرد.
9- آب معادن
-
استفاده از آب معدن قبل از تعیین مشخصات کامل آن ممنوع است.
-
مخازن و انبارهای آب مصرفی باید حداقل هرسه ماه یکبار تمیز و ضدعفونی شوند.
-
درصورتی که شبکه های توزیع آب آشامیدنی و مصرفی جدا از هم هستند باید با علامت هشداردهنده مشخص شده باشند.
-
در صورت استفاده از آب معدن برای مصارف بهداشتی و آشامیدنی باید حداقل هر 10 روز یکبار، برای تعیین مشخصات مورد آزمایش قرار گیرد.
10- تاسیسات برق در معادن
-
تاسیسات برق باید دارای وسیله محدودکننده ولتاژ و رله های ایمنی باشد تا در صورت افزایش ولتاژ جریان خود به خود قطع شود.
-
استفاده از زمین به عنوان قسمتی از شبکه ممنوع است به استثنای سیمی که برای اتصال زمین قسمت های خنثی و یا برای رله اتصال به زمین به کار می رود.
-
در تاسیساتی که جریان برق متناوب از150 ولت و مستقیم از 600 ولت به بالا باشد قسمت های زیر باید به استناد آیین نامه تاسیسات الکتریکی با اتصال به زمین متصل شود.
-
فاصله سیم های لخت تاسیسات برق مستقیم بیش از 600 ولت و متناوب بیش از 250 ولت با زمین نباید کمتر از 2.5 متر باشد. در غیر این صورت مسیر شبکه باید به وسیله حایلی مناسب از محل عبور افراد مجزا شود.
11- آتش سوزی و انفجار در معادن
-
بالابرها و همچنین موتورخانه و انبارها و تعمیرگاه های زیر زمینی و ابزارالات آنها باید از مصالح و مواد غیرسوختنی ساخته شوند.
-
درهرجایی که ماسه و یاشیر آب وجود دارد باید وسایلی برای انتقال و حمل ماسه و استفاده فوری از آب جهت آتش نشانی آماده شده باشد.
-
درماشین خانه های زیرزمینی ضایعات روغنی و نفتی باید در محفظه های فلزی در بسته جمع آوری و به طور منظم از معدن خارج گردد.
-
سر چاه و راه های زیر زمینی و ساختمان های مجاور تا شعاع 20متری باید همیشه خالی از مواد قابل اشتعال از قبیل مواد نفتی و گرد ذغال سنگ و مثال آن باشد.
12- کمک های اولیه و نجات در معادن
-
درهرمعدن ضمن اموزش همگانی کمک های اولیه بایستی از هرکارگاه نیز حداقل یک نفر استفاده از وسایل کمک های اولیه را آموخته باشد.
-
در معادن ذغال سنگ که تعداد کل کارگران از 300 نفر و در سایر معادن که تعداد کل کارگران آن از 500 نفر بیشتر باشد، لازم است گروه نجات تشکیل گردد.
-
گروه نجات با نظر مسئول ایمنی و برحسب ضرورت باید مجهز به دستگاه های تنفسی انفرادی و وسایل لازم دیگر از قبیل دستگاه های اندازه گیری گاز اکسیدکربن و برانکارد و... باشند.
-
افراد گروه نجات باید از بین کارگران مجرب که دارای استعداد جسمانی کافی بوده انتخاب شوند. این افراد باید تعلیمات لازم را فراگرفته و لاقل ماهی یکبار تمرین های لازم را به عمل آورند.
جهت مشاهده سایر دوره ها کلیک نمایید